دوره 10، شماره 2 - ( 1-1400 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 149-136 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
shahraki M, ghaderi S. Projecting the Shortages and Surpluses of General Practitioners in Iran. JCHR 2021; 10 (2) :136-149
URL: http://jhr.ssu.ac.ir/article-1-654-fa.html
URL: http://jhr.ssu.ac.ir/article-1-654-fa.html
شهرکی مهدی، قادری سیمین. پیش بینی کمبود و مازاد پزشکان عمومی در ایران. مجله تحقیقات سلامت. 1400; 10 (2) :136-149
مهدی شهرکی1 
، سیمین قادری* 2
، سیمین قادری* 2
1- گروه اقتصاد ، دانشکده مدیریت و علوم انسانی ، دانشگاه دریایی چابهار ، چابهار ، ایران
2- گروه اقتصاد ، دانشکده مدیریت و علوم انسانی ، دانشگاه دریایی چابهار ، چابهار ، ایران ،siminghaderi@yahoo.com
2- گروه اقتصاد ، دانشکده مدیریت و علوم انسانی ، دانشگاه دریایی چابهار ، چابهار ، ایران ،
چکیده: (1886 مشاهده)
مقدمه: با توجه به لزوم برنامه‌ریزی دقیق در سرمایه انسانی سلامت و تأثیر عدم تعادل عرضه پزشک عمومی بر اقتصاد و وضعیت سلامت، هدف اصلی این مطالعه برآورد تابع تقاضای پزشکان عمومی و پیش‌بینی کمبود و مازاد پزشک عمومی در ایران است.
روش: مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی و کاربردی است که در سطح ملی برای ایران با استفاده از روش‌های اقتصادسنجی آریما برای پیش‌بینی عرضه و مدل تصحیح خطای برداری برای پیش‌بینی تقاضای پزشکان عمومی در سال 1399 انجام شد. پیش‌بینی تقاضای پزشکان عمومی با استفاده از متغیرهای تولید ناخالص داخلی، پرداخت از جیب، سالمندی و تعداد تخت‌های بیمارستانی انجام شد. داده‌های موردنیاز مطالعه از نوع سری زمانی است که برای سال‌های 2017-1991 از سالنامه‌های آماری سال‌های مختلف مرکز آمار ایران و پایگاه داده‌ای بانک جهانی استخراج شد. برآورد مدل‌ها و آزمون‌های موردنیاز در نرم‌افزارEviews 10 در سطح معنی‌داری پنج درصد صورت گرفت.
نتایج: کشش پزشک عمومی نسبت به تولید ناخالص داخلی، سالمندی و پرداخت از جیب به ترتیب برابر با 0.33، 1.77و 0.81- درصد بود. تولید ناخالص داخلی سرانه (0.11)، سالمندی (0.14) و تعداد تخت بیمارستان (0.0007) تأثیر مثبت و پرداخت از جیب (0.0001-) تأثیر منفی بر تقاضای پزشکان عمومی در ایران داشتند. همچنین طی سال‌های 2030-2018 میانگین تقاضای پزشکان عمومی (0.23) بیشتر از میانگین عرضه آن‌ها (0.20) بود که طی این سال‌ها کمبود پزشک عمومی (0.03) وجود داشت.
نتیجه‌گیری:ایران با کمبود پزشک عمومی تا سال 2030 مواجه است بنابراین سیاست‌های افزایش پزشک از طریق افزایش ظرفیت پذیرش در دانشگاه‌های پزشکی، حفظ و جلوگیری از مهاجرت پزشکان با ابزارهای تشویقی مناسب، وضع قوانین و فراهم آوردن رضایت شغلی برای تأمین پزشک پیشنهاد می‌شود
روش: مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی و کاربردی است که در سطح ملی برای ایران با استفاده از روش‌های اقتصادسنجی آریما برای پیش‌بینی عرضه و مدل تصحیح خطای برداری برای پیش‌بینی تقاضای پزشکان عمومی در سال 1399 انجام شد. پیش‌بینی تقاضای پزشکان عمومی با استفاده از متغیرهای تولید ناخالص داخلی، پرداخت از جیب، سالمندی و تعداد تخت‌های بیمارستانی انجام شد. داده‌های موردنیاز مطالعه از نوع سری زمانی است که برای سال‌های 2017-1991 از سالنامه‌های آماری سال‌های مختلف مرکز آمار ایران و پایگاه داده‌ای بانک جهانی استخراج شد. برآورد مدل‌ها و آزمون‌های موردنیاز در نرم‌افزارEviews 10 در سطح معنی‌داری پنج درصد صورت گرفت.
نتایج: کشش پزشک عمومی نسبت به تولید ناخالص داخلی، سالمندی و پرداخت از جیب به ترتیب برابر با 0.33، 1.77و 0.81- درصد بود. تولید ناخالص داخلی سرانه (0.11)، سالمندی (0.14) و تعداد تخت بیمارستان (0.0007) تأثیر مثبت و پرداخت از جیب (0.0001-) تأثیر منفی بر تقاضای پزشکان عمومی در ایران داشتند. همچنین طی سال‌های 2030-2018 میانگین تقاضای پزشکان عمومی (0.23) بیشتر از میانگین عرضه آن‌ها (0.20) بود که طی این سال‌ها کمبود پزشک عمومی (0.03) وجود داشت.
نتیجه‌گیری:ایران با کمبود پزشک عمومی تا سال 2030 مواجه است بنابراین سیاست‌های افزایش پزشک از طریق افزایش ظرفیت پذیرش در دانشگاه‌های پزشکی، حفظ و جلوگیری از مهاجرت پزشکان با ابزارهای تشویقی مناسب، وضع قوانین و فراهم آوردن رضایت شغلی برای تأمین پزشک پیشنهاد می‌شود
فهرست منابع
1. 1. Liu JX, Goryakin Y, Maeda A, et al. Global Health Workforce Labor Market Projections for 2030. Human resources for health. 2017;15(11):1-12. [DOI:10.1186/s12960-017-0187-2]
2. Shahraki M, Agheli L, Assari Arani A, et al. The relationship between mother's socioeconomic status and child health. Journal of Research and Health. 2018;8(2):143-51. [DOI:10.29252/jrh.8.2.143]
3. Scheffler RM, Arnold DR. Projecting shortages and surpluses of doctors and nurses in the OECD: what looms ahead. Health Economics, Policy and Law. 2018;14(2):274-90. [DOI:10.1017/S174413311700055X]
4. Sunaert P, Vandekerckhove M, Bastiaens H, et al. Why do GPs hesitate to refer diabetes patients to a self-management education program: a qualitative study. BMC Family Practice. 2011;12(1):1-11. [DOI:10.1186/1471-2296-12-94]
5. Shokri A, Akbari-Sari A, Bayat M, et al. Estimate General Practitioners Active Supply in Iran: Capture-Recapture Method for Three Data Sources. Iranian Journal of Public Health. 2019;48(12):2240-8. [DOI:10.18502/ijph.v48i12.3557]
6. Farzadi F, Mohammad K, Maftoun F, et al. General Practitioner Supply: Family Physician Program And Medical Workforce. Payesh. 2009;8(4):415-21.[Persian]
7. Mosadeghrad A, Jooya T. Factors influencing patient choice of a medical consultant in Tehran. Razi Journal of Medical Sciences. 2017; 24(160):62-72. [Persian].
8. Cooper RA, Getzen TE, Laud P. Economic expansion is a major determinant of physician supply and utilization. Health services research. 2003;38(2):675-96. [DOI:10.1111/1475-6773.00139]
9. Scheffler RM, Liu JX, Kinfu Y, et al. Forecasting the global shortage of physicians: an economic- and needs-based approach. Bulletin of the World Health Organization. 2008;86(7):516-23b. [DOI:10.2471/BLT.07.046474]
10. Chojnicki X, Moullan Y. Is there a 'pig cycle' in the labour supply of doctors? How training and immigration policies respond to physician shortages. Social science & medicine. 2018;200:227-37. [DOI:10.1016/j.socscimed.2018.01.038]
11. Nicholson S, Propper C. Medical Workforce. In: Pauly MV, McGuire TG, Barros P, editors. Handbook of Health Economics. 2. Holland: Elsevier.2011; 2: 873-925. [DOI:10.1016/B978-0-444-53592-4.00014-1]
12. Faulkner LR. Implications of a needs-based approach to estimating psychiatric workforce requirements. Academic Psychiatry. 2003; 27(4):241-6. [DOI:10.1176/appi.ap.27.4.241]
13. Dreesch N, Dolea C, Dal Poz MR, et al. An approach to estimating human resource requirements to achieve the Millennium Development Goals. Health policy and planning. 2005; 20(5):267-76. [DOI:10.1093/heapol/czi036]
14. Birch S, Kephart G, Murphy GT, et al. Health human resources planning and the production of health: development of an extended analytical framework for needs-based health human resources planning. Journal of public health management and practice. 2009;15(6):S56-61. [DOI:10.1097/PHH.0b013e3181b1ec0e]
15. Bärnighausen T, Bloom DE. The Global Health Workforce. In: Glied S, Smith PC, editors. Health Econ. New York: Oxford University Press. 2012:486-529.
16. Fakhri A, Seyedin H, Daviaud E. A Combined Approach for Estimating Health Staff Requirements. Iran J Public Health. 2014;43(1):107-15.
17. Sargen M, Hooker RS, Cooper RA. Gaps in the supply of physicians, advance practice nurses, and physician assistants. Journal of the American College of Surgeons. 2011; 212(6):991-9. [DOI:10.1016/j.jamcollsurg.2011.03.005]
18. Ansah J, Koh V, de Korne D, et al. Comparing health workforce forecasting approaches for healthcare planning: The case for ophthalmologists. International Journal of Healthcare. 2017; 3(1):84-96. [DOI:10.5430/ijh.v3n1p84]
19. Dall T, Reynolds R, Jones K, et al. The 2019 update: the complexities of physician supply and demand: projections from 2017 to 2032. Association of American Medical Colleges. 2019:1-72.
20. Panahi H, Falahi F, Mohammadzadeh P, et al. Factors Influencing the Out -of-Pocket Payments by Patients in the Hospital in Tabriz-Iran. Health Information Management. 2014;11(2):199-207 [Persian].
21. Joyce CM, McNeil JJ, Stoelwinder JU. More doctors, but not enough: Australian medical workforce supply 2001-2012. The Medical Journal of Australia. 2006;184(9):441-6. [DOI:10.5694/j.1326-5377.2006.tb00315.x]
22. Scheffler RM. Health Labor Market Analyses in Low- and Middle-Income Countries: An Evidence-Based Approach. In: Scheffler RM, Herbst CH, Lemiere C, Campbell J, editors. Tools and Data Needs to Guide Evidence-Based Policy Making on Human Resources for Health. Washington, DC: World Bank. 2016:11-30. [DOI:10.1596/978-1-4648-0931-6_ch1]
23. Naicker S, Eastwood JB, Plange-Rhule J, et al. Shortage of healthcare workers in sub-Saharan Africa: a nephrological perspective. Clinical nephrology. 2010;74(1):129-33. [DOI:10.5414/CNP74S129]
24. world bank. Washington, D.C: world bank.2020 .Available from: https://data.worldbank.org/.
25. Bremer P. Forgone care and financial burden due to out-of-pocket payments within the German health care system. Health economics review. 2014;4(1):1-9. [DOI:10.1186/s13561-014-0036-0]
26. Roberfroid D, Leonard C, Stordeur S. Physician supply forecast: better than peering in a crystal ball?. Human resources for health. 2009;7(1):1-13. [DOI:10.1186/1478-4491-7-10]
27. Vujicic M, Shengelia B, Alfano M, et al. Physician shortages in rural Vietnam: using a labor market approach to inform policy. Social science & medicine (1982). 2011;73(7):970-7. [DOI:10.1016/j.socscimed.2011.06.010]
28. Birch S. Demand-based models and market failure in health care: projecting shortages and surpluses in doctors and nurses. Health Economics, Policy and Law. 2018;14(2):291-4. [DOI:10.1017/S1744133118000336]
29. Gujarati D. Econometrics by example. Second edition ed. London: Palgrave; 2017.
30. Johansen S. Statistical analysis of cointegration vectors. Journal of Economic Dynamics and Control. 1988;12(2-3):231-54. [DOI:10.1016/0165-1889(88)90041-3]
31. Johansen S. Determination of Cointegration Rank in the Presence of a Linear Trend. Oxford Bulletin of Economics and Statistics. 1992;54(3):383-97. [DOI:10.1111/j.1468-0084.1992.tb00008.x]
32. Shahraki M. Public and private health expenditure and life expectancy in Iran. Journal of the Iranian Institute for Health Sciences Research. 2019;18(3): 221-30[Persian].
33. Shahraki M, Ghaderi S. Investigating the Causal Relationship between Public Health Expenditure and Health Status; Panel Vector Auto-Regression Model. Health Research Journal. 2019;4(4): 220-6. [Persian] [DOI:10.29252/hrjbaq.4.4.220]
34. Statistical Center of Iran. Statistical Center of Iran. 2019. Available from: https://www.amar.org.ir/english.
35. Abbasi M, Hasoumi M, Mohamadi E, et al. Analysis of the relationship between distributions of health sector inputs and health outcomes in iran; using gini coefficient. Journal of Bioethics. 2014;4(12):65-79 .[Persian]
36. Honarmand R, Mozhdehifard M, Kavosi Z. Geographic distribution indices of general practitioners, midwives, pediatricians, and gynecologists in the public sector of Iran. Electron Physician. 2017;9(6):4584-9. [DOI:10.19082/4584]
37. Shahraki M, Ghaderi S. The Impact of medical Insurances on out-of-pocket payments among urban households in Iran: A Double-Sample selection Model. Journal of Health Administration. 2019;22(2):42-54. [Persian].
38. Shahraki M. Estimation of Supplementary Health Insurance Demand in Iranian Urban Household: Probit Model with Sample Selection. Iran Health Insurance Organization. 2019;2(1):10-6. [Persian].
39. Fletcher KE, Davis SQ, Underwood W, et al. Systematic review: effects of resident work hours on patient safety. Annals of Internal Medicine. 2004;141(11):851-7. [DOI:10.7326/0003-4819-141-11-200412070-00009]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |
