دوره 9، شماره 1 - ( 11-1398 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 45-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fereydooni A, Heidari A, Eftekhar Saadi Z, Ehteshamzadeh P, Pasha R. Comparison of Effectiveness of Mindfulness and Happiness Training in Promoting Parent-Child Interaction Case Study: Mothers of Anxious Preschool Children in Shahrekord city, Southwest of Iran, 2018. JCHR 2020; 9 (1) :37-45
URL: http://jhr.ssu.ac.ir/article-1-567-fa.html
URL: http://jhr.ssu.ac.ir/article-1-567-fa.html
فریدونی ارژنگ، حیدرئی علیرضا، افتخار صعادی زهرا، احتشام زاده پروین، پاشا رضا. مقایسه اثربخشی آموزش‌های ذهن‌آگاهی و شادکامی بر تعامل والد– کودک در مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی؛ مطالعه موردی: مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی شهرکرد در سال 1398. مجله تحقیقات سلامت. 1398; 9 (1) :37-45
ارژنگ فریدونی1 
، علیرضا حیدرئی* 2، زهرا افتخار صعادی3 ، پروین احتشام زاده3 ، رضا پاشا3
، علیرضا حیدرئی* 2، زهرا افتخار صعادی3 ، پروین احتشام زاده3 ، رضا پاشا3
1- گروه روانشناسی، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ،heidaria945@gmail.com
3- گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ،
3- گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
چکیده: (3877 مشاهده)
چکیده
مقدمه: یکی از اختلالات روانی رایج در کودکان و نوجوانان، اختلالات اضطرابی است. به نظر میرسد تعامل والد– کودک بر ایجاد اختلالات اضطرابی در کودکان تأثیر میگذارد و یا آن را تشدید میکند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش‌های ذهن‌آگاهی و شادکامی بر تعامل والد– کودک در مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی بود.
روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی شهرکرد در سال 1398 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و هدفمند تعداد 45 نفر از آنان انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس و پرسشنامه تعامل والد– کودک استفاده شد. گروههای آزمایش تحت آموزش ذهن‌آگاهی (8 جلسه 90 دقیقه‌ای) و آموزش شادکامی (10 جلسه 90 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخلهای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها شامل آمار استنباطی و توصیفی از جمله میانگین و انحراف معیار بود. داده‌ها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای تجریه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ورژن 24 و در سطح آماری 5 درصد استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که آموزش‌های ذهن‌آگاهی (0001/0= p) و شادکامی (0001/0= p) بر افزایش تعامل والد– کودک مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی اثربخش بودند. میانگین ± انحراف معیار نمره پس آزمون تعامل والد– کودک در گروه شاهد 89/7±73/96 بود که با گروههای آزمایش تفاوت معنی داری داشت (0001/0= p). هم‌چنین نتایج نشان داد، بین اثربخشی آموزش‌های ذهن‌آگاهی (47/4±80/117) و شادکامی (4/65±46/115) بر تعامل والد– کودک در مادران کودکان مضطرب، تفاوت معناداری وجود نداشت (599/0= p).
نتیجه گیری: آموزش ذهن آگاهی و شادکامی در بهبود تعامل والد– کودک در مادران کودک مضطرب پیش دبستانی مؤثر بوده و می تواند به طور یکسان تعامل والد– کودک را در مادران کودکان مضطرب تغییر دهد.
مقدمه: یکی از اختلالات روانی رایج در کودکان و نوجوانان، اختلالات اضطرابی است. به نظر میرسد تعامل والد– کودک بر ایجاد اختلالات اضطرابی در کودکان تأثیر میگذارد و یا آن را تشدید میکند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش‌های ذهن‌آگاهی و شادکامی بر تعامل والد– کودک در مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی بود.
روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی شهرکرد در سال 1398 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و هدفمند تعداد 45 نفر از آنان انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس و پرسشنامه تعامل والد– کودک استفاده شد. گروههای آزمایش تحت آموزش ذهن‌آگاهی (8 جلسه 90 دقیقه‌ای) و آموزش شادکامی (10 جلسه 90 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخلهای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها شامل آمار استنباطی و توصیفی از جمله میانگین و انحراف معیار بود. داده‌ها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای تجریه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ورژن 24 و در سطح آماری 5 درصد استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که آموزش‌های ذهن‌آگاهی (0001/0= p) و شادکامی (0001/0= p) بر افزایش تعامل والد– کودک مادران کودکان مضطرب پیش دبستانی اثربخش بودند. میانگین ± انحراف معیار نمره پس آزمون تعامل والد– کودک در گروه شاهد 89/7±73/96 بود که با گروههای آزمایش تفاوت معنی داری داشت (0001/0= p). هم‌چنین نتایج نشان داد، بین اثربخشی آموزش‌های ذهن‌آگاهی (47/4±80/117) و شادکامی (4/65±46/115) بر تعامل والد– کودک در مادران کودکان مضطرب، تفاوت معناداری وجود نداشت (599/0= p).
نتیجه گیری: آموزش ذهن آگاهی و شادکامی در بهبود تعامل والد– کودک در مادران کودک مضطرب پیش دبستانی مؤثر بوده و می تواند به طور یکسان تعامل والد– کودک را در مادران کودکان مضطرب تغییر دهد.
فهرست منابع
1. Dougherty LR, Tolep MR, Bufferd SJ, et al. Preschool anxiety disorders: Comprehensive assessment of clinical, demographic, temperamental, familial, and life stress correlates. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology. 2013; 42(5):577-589. [DOI:10.1080/15374416.2012.759225]
2. Wang M, Zhao J. Anxiety disorder symptoms in Chinese preschool children. Child Psychiatry & Human Development. 2015; 46(1):158-166. [DOI:10.1007/s10578-014-0461-7]
3. Soniya S, Solomon RJ. Effectiveness of Play Therapy on Anxiety among Hospitalized Preschool Children. Asian Journal of Nursing Education and Research. 2019; 9(2):193-196. [DOI:10.5958/2349-2996.2019.00040.5]
4. Kimonis ER, Fleming G, Briggs N, et al. Parent-Child Interaction Therapy adapted for preschoolers with callous-unemotional traits: An open trial pilot study. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology. 2019: 48(1):S347-S361. [DOI:10.1080/15374416.2018.1479966]
5. Nieter L, Thornberry T, Brestan-Knight E. The effectiveness of group parent-child interaction therapy with community families. Journal of Child and Family Studies. 2013; 22(4):490-501. [DOI:10.1007/s10826-012-9601-5]
6. Comer JS, Furr JM, Miguel EM, et al. Remotely delivering real-time parent training to the home: An initial randomized trial of Internet-delivered parent-child interaction therapy (I-PCIT). Journal of consulting and clinical psychology. 2017; 85(9):909-917. [DOI:10.1037/ccp0000230]
7. Allen J, Marshall CR. Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) in school-aged children with specific language impairment. International Journal of Language & Communication Disorders. 2015; 46(4):397-410.
8. Frank JL, Reibel D, Broderick P, et al. The effectiveness of mindfulness-based stress reduction on educator stress and well-being: Results from a pilot study. Mindfulness. 2015; 6(2):208-216. [DOI:10.1007/s12671-013-0246-2]
9. Kiburz KM, Allen TD, French KA. Work-family conflict and mindfulness: Investigating the effectiveness of a brief training intervention. Journal of Organizational Behavior. 2017; 38(7):1016-1037. [DOI:10.1002/job.2181]
10. Coatsworth JD, Duncan LG, Nix RL, et al. Integrating mindfulness with parent training: effects of the Mindfulness-Enhanced Strengthening Families Program. Developmental psychology. 2015; 51(1):26-35. [DOI:10.1037/a0038212]
11. Neece CL, Chan N, Klein K, et al. Mindfulness-based stress reduction for parents of children with developmental delays: understanding the experiences of Latino families. Mindfulness. 2019; 10(6):1017-1030. [DOI:10.1007/s12671-018-1011-3]
12. Ridderinkhof A, de Bruin EI, Blom R, et al. Mindfulness-based program for children with autism spectrum disorder and their parents: Direct and long-term improvements. Mindfulness. 2018; 9(3):773-791. [DOI:10.1007/s12671-017-0815-x]
13. Geurtzen N, Scholte RH, Engels RC, et al. Association between mindful parenting and adolescents' internalizing problems: non-judgmental acceptance of parenting as core element. Journal of Child and Family Studies. 2015; 24(4):1117-1128. [DOI:10.1007/s10826-014-9920-9]
14. Tak YR, Van Zundert RMP, Kleinjan M, et al. Mindful parenting and adolescent depressive symptoms: The few associations are moderated by adolescent gender and parental depressive symptoms. Mindfulness. 2015; 6(4):812-823. [DOI:10.1007/s12671-014-0324-0]
15. Karimi M, Estabraghi M, Hosseinzadeh Oskouee A, et al. The Relationship between Mother-Child Interaction and Mental Health of Adolescent Girls: The Mediating Role of Religious Identity. Journal of Community Health Research. 2019; 8(2):67-75 [DOI:10.18502/jchr.v8i2.1176]
16. Mirkhan I, Shakerinia I, Kafi M, et al. Prediction of life Satisfaction Based on Emotional Intelligence, Happiness and Religious Attitude Among Female Teachers of Urmia City, North West of Iran. International Journal of School Health. 2014; 1(3):e25144. [DOI:10.17795/intjsh-25144]
17. Rostami S, Toozandehjani H, Nejat H. The Comparison of the Effectiveness of Parent-Child Interaction Training and Adler-Dreikur Parenting Training on Children's Clinical Syndrome. Salamat Ijtimai (Community Health). 2019; 6(4):415-425.
18. Bezeau S, Graves R. Statistical power and effect sizes of clinical neuropsychology research. Journal of Clinical and Experimental Neuropsychology. 2001; 23(3):399-406. [DOI:10.1076/jcen.23.3.399.1181]
19. Spence SH, Rapee RM, McDonald C, et al. The structure of Anxiety symptoms among preschoolers. Behaviour Research and Therapy. 2001; 39(11):1293-1316. [DOI:10.1016/S0005-7967(00)00098-X]
20. Ghanbari S, Rabieenejad R, Ganje P, et al. Psychometric Properties of Preschool Children Anxiety Scale (Teacher Form). Developmental Psychology (Journal of Iranian Psychologists). 2013; 10(37):29-37. [Persian]
21. Abedi-Shapourabadi S, Pourmohamadreza-Tajrishi M, Mohamadkhani P, et al. Effectiveness of Group Training Positive Parenting Program (Triple-P) on Parent-Child Relationship in Children with Attention Deficit/ Hyperactivity Disorders. Journal of Clinical Psychology. 2012; 4(3):63-73. [Persian]
22. Baer RA. Mindfulness training as a clinical intervention: A conceptual and empirical review. Clinical psychology: Science and practice. 2003; 10(2):125-143. [DOI:10.1093/clipsy.bpg015]
23. Fordyce MW. A program to increase happiness: Further studies. Journal of Counseling Psychology. 1983; 30(4):483-498. [DOI:10.1037/0022-0167.30.4.483]
24. Parent J, McKee LG, Rough JN, et al. The association of parent mindfulness with parenting and youth psychopathology across three developmental stages. Journal of Abnormal Child Psychology. 2016; 44(1):191-202. [DOI:10.1007/s10802-015-9978-x]
25. Corthorn C. Benefits of Mindfulness for Parenting in Mothers of Preschoolers in Chile. Front Psychol. 2018; 9:1443. [DOI:10.3389/fpsyg.2018.01443]
26. Wong K, Hicks LM, Seuntjens TG, et al. The Role of Mindful Parenting in Individual and Social Decision-Making in Children. Frontiers in Psychology. 2019; 10:550. [DOI:10.3389/fpsyg.2019.00550]
27. Pourrahimi M, Ahadi H, Asgari P, et al. Effectiveness of Fordyce Happiness Training on Female Students' Coping Strategies, Quality of Life and Optimism. Quarterly Journal of Women and Society.2015; 6(3):25-40.[Persian]
28. Kamarzarin H. The Affection of Fordyce Happiness Model on Increasing Martial Satisfaction of Mothers within Children Mental Retardation. Middle Eastern Journal of Disability Studies. 2016; 6:62-67.
29. Shiota MN, Campos B, Oveis C ,et al. Beyond happiness: Building a science of discrete positive emotions. American Psychologist. 2017; 72(7):617- 643. [DOI:10.1037/a0040456]
30. Kuyken W, Weare K, Ukoumunne OC, et al. Effectiveness of the Mindfulness in Schools Programme: non-randomised controlled feasibility study. The British Journal of Psychiatry. 2013; 203(2):126-131. [DOI:10.1192/bjp.bp.113.126649]
31. Najafi N, Keshmiri H. The Relationship Between Classroom Indoor Plants and Happiness of Female High School Students. International Journal of School Health. 2019; 6(1):1-14. [DOI:10.5812/intjsh.82072]
32. Oswald AJ, Proto E, Sgroi D. Happiness and productivity. Journal of Labor Economics. 2015; 33(4):789-822. [DOI:10.1086/681096]
33. Liu B, Floud S, Pirie K, et al. Does happiness itself directly affect mortality? The prospective UK Million Women Study. The Lancet. 2016; 387(10021):874-881. [DOI:10.1016/S0140-6736(15)01087-9]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |
