دوره 8، شماره 3 - ( Jul- Sep 1398 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 193-186 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Seddighi H, Mousavi M. Status of Health, Education and Income Inequality in Iran. JCHR 2019; 8 (3) :186-193
URL: http://jhr.ssu.ac.ir/article-1-566-fa.html
URL: http://jhr.ssu.ac.ir/article-1-566-fa.html
صدیقی حامد، موسوی میرطاهر. وضعیت سلامت، آموزش و نابرابری در درآمد در ایران. مجله تحقیقات سلامت. 1398; 8 (3) :186-193
حامد صدیقی* 
1، میرطاهر موسوی2
1، میرطاهر موسوی2
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران ، Hseddighi@gmail.com
2- دکتر میر طاهر موسوی، مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
2- دکتر میر طاهر موسوی، مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
چکیده: (4177 مشاهده)
مقدمه: آموزش و نابرابری در درآمد هر دو از تعیین کننده های اجتماعی نابرابری در سلامت هستند. هر جامعه ای برای بهبود وضعیت سلامت خو، باید بر برابری درآمد و آموزش تمرکز کند. مروری بر وضعیت فعلی میتواند نقاط ضعف را نشان داده و آن را بهبود بخشد.
روش: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و جمع آوری داده از روش مطالعه اسنادی صورت گرفته است. در این مطالعه سعی شده با استفاده از بانک های اطلاعاتی مختلف، مطالعات صورت گرفته و گزارشهای جهانی، وضعیت ایران در زمینه های محیط زیست، آموزش، سلامت، نابرابری اقتصادی و شکاف جنسیتی مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات نشان داد در زمینه نابرابری در درآمد و ثروت اگر چه وضع ایران از کشورهای خاشیه خلیج فارس بهتر بوده اما نسبت به دیگر مناطق جهان از جمله ایالات متحده، اروپای غربی نابرابری بیشتری در ایران دیده می شود. در زمینه سلامت ، در بین پنجاه دلیل عمده مرگ و میر، ایران از نظر تعداد مرگ و میر بر اثر تصادفات جاده ای و بر اثر مصرف مواد مخدر در وضعیت بدی قرار دارد و به ترتیب رتبه اول و چهارم جهانی را دارد. در عین حال در زمینه مرگ و میر بر اثر سرطان کبد، سرطان پوست، صرع، سرطان دهانه رحم، سرطان زبان و سرطان کلیه در وضعیت خوبی نسبت به دیگر کشورهای جهان و در رتبه های اخر جا دارد و در دیگر موارد وضعیت ایران متوسط و در میانه کشورهای جهان است. در زمینه آموزش، وضعیت ایران در زمینه های آموزش ابتدایی، محروم نماندن کودکان از تحصیل در مقطع ابتدایی، تضمین دسترسی برابر زنان و مردان به آموزش عالی و ریشه کنی نابرابری جنسیتی در مشارکت در آموزش وضعیت خوبی نسبت به دیگر مناطق جهان دارد اما در زمینه تعداد سالهای پیش دبستانی و آموزشهای قبل از دوران مدرسه وضعیت ایران نسبت به دیگر مناطق جهان ضعیف تر بوده است.
نتیجه گیری: بررسی وضعیت ایران در زمینه آموزش و درآمد نشانهای مشکلاتی است که باید برطرف شوند. با توجه به این که هر دو جزو تعیین کننده های اجتماعی نابرابری در سلامت هستند، اهداف توسعه پایدار میتواند راهممایی برای بهبود این وضعیت باشد.
روش: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و جمع آوری داده از روش مطالعه اسنادی صورت گرفته است. در این مطالعه سعی شده با استفاده از بانک های اطلاعاتی مختلف، مطالعات صورت گرفته و گزارشهای جهانی، وضعیت ایران در زمینه های محیط زیست، آموزش، سلامت، نابرابری اقتصادی و شکاف جنسیتی مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات نشان داد در زمینه نابرابری در درآمد و ثروت اگر چه وضع ایران از کشورهای خاشیه خلیج فارس بهتر بوده اما نسبت به دیگر مناطق جهان از جمله ایالات متحده، اروپای غربی نابرابری بیشتری در ایران دیده می شود. در زمینه سلامت ، در بین پنجاه دلیل عمده مرگ و میر، ایران از نظر تعداد مرگ و میر بر اثر تصادفات جاده ای و بر اثر مصرف مواد مخدر در وضعیت بدی قرار دارد و به ترتیب رتبه اول و چهارم جهانی را دارد. در عین حال در زمینه مرگ و میر بر اثر سرطان کبد، سرطان پوست، صرع، سرطان دهانه رحم، سرطان زبان و سرطان کلیه در وضعیت خوبی نسبت به دیگر کشورهای جهان و در رتبه های اخر جا دارد و در دیگر موارد وضعیت ایران متوسط و در میانه کشورهای جهان است. در زمینه آموزش، وضعیت ایران در زمینه های آموزش ابتدایی، محروم نماندن کودکان از تحصیل در مقطع ابتدایی، تضمین دسترسی برابر زنان و مردان به آموزش عالی و ریشه کنی نابرابری جنسیتی در مشارکت در آموزش وضعیت خوبی نسبت به دیگر مناطق جهان دارد اما در زمینه تعداد سالهای پیش دبستانی و آموزشهای قبل از دوران مدرسه وضعیت ایران نسبت به دیگر مناطق جهان ضعیف تر بوده است.
نتیجه گیری: بررسی وضعیت ایران در زمینه آموزش و درآمد نشانهای مشکلاتی است که باید برطرف شوند. با توجه به این که هر دو جزو تعیین کننده های اجتماعی نابرابری در سلامت هستند، اهداف توسعه پایدار میتواند راهممایی برای بهبود این وضعیت باشد.
فهرست منابع
1. Fukuda-Parr S. From the Millennium Development Goals to the Sustainable Development Goals: shifts in purpose, concept, and politics of global goal setting for development. Gender & Development. 2016;24(1):43-52. [DOI:10.1080/13552074.2016.1145895]
2. Gupta J, Vegelin C. Sustainable development goals and inclusive development. International environmental agreements: Politics, law and economics. 2016;16(3):433-48. [DOI:10.1007/s10784-016-9323-z]
3. Hák T, Janoušková S, Moldan B. Sustainable Development Goals: A need for relevant indicators. Ecological Indicators. 2016;60:565-73. [DOI:10.1016/j.ecolind.2015.08.003]
4. World health Organization. World health statistics 2016: monitoring health for the SDGs sustainable development goals: World Health Organization; 2016.
5. Seddighi H, Salmani I. Gender Differences in Children Mental Health Disorders after Earthquakes in Iran: A Systematic Review. JCHR. 2019; 8 (1) :54-64 [DOI:10.18502/jchr.v8i1.562]
6. Kumar S, Kumar N, Vivekadhish S. Millennium development goals (MDGS) to sustainable development goals (SDGS): Addressing unfinished agenda and strengthening sustainable development and partnership. Indian journal of community medicine: official publication of Indian Association of Preventive & Social Medicine. 2016;41(1):1. [DOI:10.4103/0970-0218.170955]
7. Bebbington J, Unerman J. Achieving the United Nations Sustainable Development Goals: an enabling role for accounting research. Accounting, Auditing & Accountability Journal. 2018;31(1):2-24. [DOI:10.1108/AAAJ-05-2017-2929]
8. Singh GG, Cisneros-Montemayor AM, Swartz W, et al. A rapid assessment of co-benefits and trade-offs among Sustainable Development Goals. Marine Policy. 2018;93(2):23-31. [DOI:10.1016/j.marpol.2017.05.030]
9. Hsu A, Zomer A. Environmental performance index. Wiley StatsRef: Statistics Reference Online. 2016. [DOI:10.1002/9781118445112.stat03789.pub2]
10. Alvaredo F, Chancel L, Piketty T, et al. World inequality report 2018: Belknap Press of Harvard University Press; 2018. [DOI:10.4159/9780674984769]
11. Seddighi H, Salmani I. Online Volunteering, A Way to Reduce Health Inequalities: A Review Study. Health Research. 2018;7(4):256-64. [DOI:10.18502/jchr.v7i4.273]
12. Duru-Bellat M. Less Inequality for a Liveable World. Revue française des affaires sociales. 2015(1):33-49. [DOI:10.3917/rfas.151.0033]
13. Garbinti B, Goupille-Lebret J, Piketty T. Appendix to" Income Inequality in France, 1900-2014: Evidence from Distributional National Accounts". 2017. [DOI:10.2139/ssrn.3106586]
14. World health Organization. Global Health Observatory database. In: World health Organization, editor. 2016
15. World health Organization. Noncommunicable diseases: progress monitor 2017. 2017.
16. World health Organization. World health statistics 2015: World Health Organization; 2015.
17. Statistics UIf. Education Indicators. 2016
18. World Bank. 2018. Atlas of Sustainable Development Goals 2018 : From World Development Indicators. World Bank Atlas;. Washington, DC: World Bank. © World Bank. https://openknowledge.worldbank.org/handle/ 10986/ 29788 License: CC BY 3.0 IGO.
19. Solar O, Irwin A. (2010). A conceptual framework for action on the social determinants of health. Social Determinants of Health Discussion Paper 2 (Policy and Practice). Geneva; World Health Organization.
20. McCracken K, Phillips DR. Global health: An introduction to current and future trends: Routledge; 2017. [DOI:10.4324/9781315691800]
21. World health Organization. Closing the gap in a generation: Health equity through action on the social determinants of health: World Health Organization; 2008.
22. Williams-Brennan L, Gastaldo D, Cole DC, Paszat L. Social determinants of health associated with cervical cancer screening among women living in developing countries: a scoping review. Archives of gynecology and obstetrics. 2012;286(6):1487-505. [DOI:10.1007/s00404-012-2575-0]
23. Blas E, Kurup AS. Equity, social determinants and public health programmes: World Health Organization; 2010.
24. Braveman P, Gruskin S. Defining equity in health. Journal of Epidemiology & Community Health. 2003;57(4):254-8. [DOI:10.1136/jech.57.4.254]
25. Kickbusch I. The contribution of the World Health Organization to a new public health and health promotion. American journal of public health. 2003;93(3):383-8. [DOI:10.2105/AJPH.93.3.383]
26. Marmot M, Allen JJ. Social determinants of health equity. American Public Health Association; 2014. [DOI:10.2105/AJPH.2014.302200]
27. Delara M. Social determinants of immigrant women's mental health. Advances in Public Health. 2016;2016. [DOI:10.1155/2016/9730162]
28. Chung RY, Mercer S, Lai FT, et al. Socioeconomic determinants of multimorbidity: a population-based household survey of Hong Kong Chinese. PLoS One. 2015;10(10):e0140040. [DOI:10.1371/journal.pone.0140040]
29. Barnett WS, Epstein DJ, Carolan ME, et al. The State of Preschool 2010: State Preschool Yearbook: ERIC; 2010.
30. Magnuson KA, Meyers MK, Ruhm CJ, et al. Inequality in preschool education and school readiness. American educational research journal. 2004;41(1):115-57. [DOI:10.3102/00028312041001115]
31. Barnett WS. Preschool education and its lasting effects: Research and policy implications. 2008.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |
