دوره 11، شماره 3 - ( 7-1401 )                   جلد 11 شماره 3 صفحات 190-183 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


1- . استاد گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2- دکترای پزشکی، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
3- دانشیار، مرکز تحقیقات ایمونولوژی بیماری های داخلی و عفونی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
4- استادیار گروه علوم زیست پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
5- استادیار، گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران ، sadeh_m20@yahoo.com
چکیده:   (705 مشاهده)
مقدمه: پذیرش اجتماعی به عنوان حمایت بیماران توسط شبکه اجتماعی که شامل خانواده، دوستان و همکاران می باشد تعریف می گردد که اغلب باعث مدیریت و پیش آگهی بهتر می شود. چنانچه  پذیرش اجتماعی در بیماران مبتلا به بیماری های مزمن مانند سل به طور قابل توجهی پایین باشد، برنامه ریزی مناسب می تواند سطح دانش و فرهنگ جامعه را برای ارتقای سطح پذیرش بیمار و جامعه ارتقا بخشد. هدف نویسندگان، بررسی پذیرش اجتماعی و عوامل مرتبط با آن در این بیماران در شهر رفسنجان است.
روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی بود که بر روی 29 بیمار سل ریوی (سل) مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهرستان رفسنجان در سال 1393 انجام شد که به روش سرشماری انتخاب شدند. پرسشنامه مارلو کراون توسط بیماران تکمیل و نمرات براساس کلید پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS 16 محاسبه گردید. آزمون T-test، فیشر و کای اسکویر جهت ارزیابی استفاده و سطح معنی داری کمتر از 0.05 درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که فراوانی پذیرش اجتماعی در بین بیماران متوسط تا زیاد (62%) و متوسط تا کم (38%) بود. پانزده نفر (52%) مرد و 14 نفر (48%) زن بودند که محدوده سنی آنها بین 8 تا 90 سال بود. ملیت، سابقه خانوادگی مثبت سل و پذیرش اجتماعی معنی دار بود (P-value <0.05).
نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه  بیماران مسن‌تر، افراد با سابقه خانوادگی سل و بیماران مهاجر، پذیرش اجتماعی بالاتری دارند (P-value <0.05).
 
واژه‌های کلیدی: رفتار، بیماری، انگ اجتماعی، سل
     
مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: بهداشت عمومی
دریافت: 1400/4/10 | پذیرش: 1401/6/28 | انتشار: 1401/7/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است.