دوره 9، شماره 3 - ( Jul- Sep 1399 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 183-172 |
برگشت به فهرست نسخه ها
رحیم خدایاری1 
، حسن جعفری2 ، لیلا ترک زاده* 3، سولماز عظیم زاده1
، حسن جعفری2 ، لیلا ترک زاده* 3، سولماز عظیم زاده1
1- دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2- گروه مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
3- دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، leilatorkzade.mng@gmail.com
2- گروه مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
3- دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، leilatorkzade.mng@gmail.com
چکیده: (2077 مشاهده)
زمینه: علی رغم تعهد دولت ها به بهبود شاخص های سلامت نظیر «امید به زندگی»، »، «کاهش مرگ و میر مادران » تفاوت های فاحشی در وضعیت سلامت گروه های اجتماعی مختلف در بین و درون جوامع وجود دارد. تفاوت هایی که با انجام مداخلات مناسب قابل اجتناب اند یکی از اقدامات مهم ایران برای کاهش بی عدالتی در سلامت ، تشکیل معاونت اجتماعی در وزارت بهداشت و دانشگاههای علوم پزشکی در سال 1395 بود که پس از سه سال فعالیت، منحل شد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اجتماعی شدن سلامت و راهبردها و ارکان آن در ساختار فعلی کشور در حوزه اجتماعی شدن سلامت و بررسی ارتباط این ارکان با یکدیگر انجام شد.
روش:این مطالعه یک مطالعه ی کیفی است که از طریق تحلیل مستندات انجام شده و برای تکمیل یافته ها دو مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با معاونین اجتماعی دو دانشگاه علوم پزشکی کشور انجام شده است. داده ها با روش تحلیل محتوایی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: در این مطالعه مشخص شد که ایران برای اجتماعی کردن سلامت دارای سه راهبرد است و ارکان تعیین شده برای اجرای آنها هشت جز دارد .در حال حاضر اجرای راهبرد ها در معاونت های مختلف وزارت بهداشت و دانشگاهها توزیع شده است .و ساختار ارکان و سازوکار هماهنگی بین آنها مشخص نیست.
نتیجه گیری: برای دستیابی به عدالت در سلامت و اهداف اجتماعی شدن سلامت بهتر است در سطح کلان کشور تولیت این امر مشخص باشد.
روش:این مطالعه یک مطالعه ی کیفی است که از طریق تحلیل مستندات انجام شده و برای تکمیل یافته ها دو مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با معاونین اجتماعی دو دانشگاه علوم پزشکی کشور انجام شده است. داده ها با روش تحلیل محتوایی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: در این مطالعه مشخص شد که ایران برای اجتماعی کردن سلامت دارای سه راهبرد است و ارکان تعیین شده برای اجرای آنها هشت جز دارد .در حال حاضر اجرای راهبرد ها در معاونت های مختلف وزارت بهداشت و دانشگاهها توزیع شده است .و ساختار ارکان و سازوکار هماهنگی بین آنها مشخص نیست.
نتیجه گیری: برای دستیابی به عدالت در سلامت و اهداف اجتماعی شدن سلامت بهتر است در سطح کلان کشور تولیت این امر مشخص باشد.
فهرست منابع
1. 1. WHO. About World Health Organization Constitution 1948. Available from: http://apps.who.int/ gb/bd/PDF/bd47/EN/constitution-en.pdf?ua=1.
2. Svalastog AL, Donev D, Kristoffersen NJ, et al. Concepts and Definitions of Health and Health-Related Values in the Knowledge Landscapes of the Digital Society. Croatian Medical Journal. 2017; 58(6): 431 [DOI:10.3325/cmj.2017.58.431]
3. Islam MM. Social Determinants of Health and Related Inequalities: Confusion and Implications. Frontiers in Public Health. 2019;7:11. [DOI:10.3389/fpubh.2019.00011]
4. De Andrade LOM, Pellegrini Filho A, Solar O, Et Al. Social Determinants of Health, Universal Health Coverage, and Sustainable Development: Case Studies from Latin American Countries. The Lancet. 2015; 385(9975): 1343-51. [DOI:10.1016/S0140-6736(14)61494-X]
5. Friel S, Marmot MG. Action on the Social Determinants of Health and Health Inequities Goes Global. Annual Review of Public Health. 2011; 32: 225-36. [DOI:10.1146/annurev-publhealth-031210-101220]
6. Irwin A, Scali E. Action on the Social Determinants of Health: Learning from Previous Experiences. Social Determinants of Health. World Health Organization. 2010.
7. Braveman P, Gottlieb L. The Social Determinants of Health: It's Time to Consider the Causes of the Causes. Public Health Reports. 2014; 129(1_Suppl2): 19-31. [DOI:10.1177/00333549141291S206]
8. Health CoSDo. Closing the Gap in A Generation: Health Equity Through Action on the Social Determinants of Health: Final Report of the Commission on Social Determinants of Health. 2008.
9. Ashoorkhani M, Rajabi F, Majdzadeh R. The Meaning of "Socialization of Health" to Iranian Policymakers and How It Can Be Implemented. Medical Journal of the Islamic Republic of Iran. 2019; 33:6.
10. Jackson SF, Birn AE, Fawcett SB. Synergy for Health Equity: Integrating Health Promotion and Social Determinants of Health Approaches in and Beyond the Americas. Revista Panamericana De Salud Publica. 2013; 34(6): 473-80.
11. Noh, K. and Jaafar, S., Eds. (2011) Health in All Policies: The Primary Health Care Approach in Malaysia. 50-Years Experience in Addressing Social Determinants of Health Through Intersectoral Action for Health. Draft Background Paper, World Conference on Social Determinants of Health, Rio de Janeiro. 19-21 October 2011.
12. Valle AM. The Mexican Experience in Monitoring and Evaluation of Public Policies Addressing Social Determinants of Health. Global Health Action. 2016; 9(1): 29030. [DOI:10.3402/gha.v9.29030]
13. Council MoHPaMEP. Provincial Regulations "Comprehensive Health Management" Approaching the social components of heal. tehran: Medicine and Society Publications; 1393.
14. Allen J, Balfour R, Bell R, et al. Social Determinants of Mental Health. International Review of Psychiatry. 2014; 26(4): 392-407. [DOI:10.3109/09540261.2014.928270]
15. Embrett MG, Randall GE. Social Determinants of Health and Health Equity Policy Research: Exploring the Use, Misuse, and Nonuse of Policy Analysis Theory. Social Science & Medicine. 2014; 108: 147-55. [DOI:10.1016/j.socscimed.2014.03.004]
16. Thanh NX, Tran BX, Waye A, et al. "Socialization of Health Care" in Vietnam: What Is It And What Are Its Pros and Cons? Value in Health Regional Issues. 2014; 3: 24-6. [DOI:10.1016/j.vhri.2013.09.006]
17. World Health Organization. Health in All Policies: Helsinki Statement. Framework for Country Action. The 8th Global Conference on Health Promotion Jointly Organized. 2013.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |