دوره 7، شماره 3 - ( Jul- Sep 1397 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 154-147 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
2- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران
3- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران ،m.mashayekh.@kuia.ac.ir
4- گروه روانشناسی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران
3- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران ،
4- گروه روانشناسی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده: (5210 مشاهده)
مقدمه: ارقام فعلی نشان می دهد که بسیاری از ازدواج ها در ایران در 20 سال اخیر با جدایی و طلاق پایان می یابد. با توجه به اثرات مخرب روحی و جسمی بر زوجین و همچنین فرزندانشان، برای محققان و متخصصان تلاش درجهت درک این پدیده مضر و اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با این فاجعه مدرن، بسیار مهم است. سازگاری زناشویی یک هدف عالی در تحقق یک خانواده مطلوب است و به عنوان یک عامل اساسی در سلامت و توسعه اعضای خانواده عمل می کند. یکی از مهم ترین عوامل موثر بر سازگاری زناشویی، سبک دلبستگی است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه سبک دلبستگی و سازگاری زناشویی در زنان انجام شد.
روش: این مطالعه مقطعی بر روی 220 زن مراجعه کننده به مشاوره یزد در سال 1396انجام شد. شرکت کنندگان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های سازگاری زناشویی و سبک های دلبستگی بزرگسالان است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 19) با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: سبک دلبستگی پیش بینی کننده سازگاری زناشویی بود. همبستگی منفی معناداری بین سازگاری زناشویی و سبک دلبستگی اضطرابی و اجتنابی وجود داشت، همچنین همبستگی سازگاری زناشویی و سبک دلبستگی ایمن به طور معناداری مثبت بود.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه سبک های دلبستگی با سازگاری زناشویی ارتباط دارند، مشاوران می توانند با رویکرد زوج درمانی در اصلاح سبک های دلبستگی تاثیرگذار باشند تا بتوانند به حل اختلافات آنها قبل و بعد از ازدواج بپردازند.
روش: این مطالعه مقطعی بر روی 220 زن مراجعه کننده به مشاوره یزد در سال 1396انجام شد. شرکت کنندگان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های سازگاری زناشویی و سبک های دلبستگی بزرگسالان است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 19) با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: سبک دلبستگی پیش بینی کننده سازگاری زناشویی بود. همبستگی منفی معناداری بین سازگاری زناشویی و سبک دلبستگی اضطرابی و اجتنابی وجود داشت، همچنین همبستگی سازگاری زناشویی و سبک دلبستگی ایمن به طور معناداری مثبت بود.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه سبک های دلبستگی با سازگاری زناشویی ارتباط دارند، مشاوران می توانند با رویکرد زوج درمانی در اصلاح سبک های دلبستگی تاثیرگذار باشند تا بتوانند به حل اختلافات آنها قبل و بعد از ازدواج بپردازند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |