دوره 7، شماره 4 - ( Oct-Dec 1397 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 206-200 |
برگشت به فهرست نسخه ها
احمد کریمی1 
، مهدیه نماینده* 2، حسین فلاح زاده3 ، مسعود رحمانیان4 ، محمود صدر بافقی5 ، محمدحسین سلطانی5 ، لیلا هادیانی5 ، سمانه جلیلیان5 ، محمدتقی ساربان5 ، مجتبی محمدحسینی6 ، فاطمه مجیدپور6 ، مریم عسکری5
، مهدیه نماینده* 2، حسین فلاح زاده3 ، مسعود رحمانیان4 ، محمود صدر بافقی5 ، محمدحسین سلطانی5 ، لیلا هادیانی5 ، سمانه جلیلیان5 ، محمدتقی ساربان5 ، مجتبی محمدحسینی6 ، فاطمه مجیدپور6 ، مریم عسکری5
1- مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیر واگیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد. واحد مبارزه با بیماریهای واگیر؛ مرکز بهداشت آباده، دانشگاه علوم پزشکی شیراز،شیراز ایران
2- مزکز تحقیقات قلب و عروق یزد.دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیر واگیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد ،drnamayandeh@gmail.com
3- مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیر واگیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد
4- مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد
5- مزکز تحقیقات قلب و عروق یزد.دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
6- مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماری های غیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد
2- مزکز تحقیقات قلب و عروق یزد.دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیر واگیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد ،
3- مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیر واگیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد
4- مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد
5- مزکز تحقیقات قلب و عروق یزد.دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
6- مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماری های غیر انسانی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد
چکیده: (6680 مشاهده)
مقدمه:با توجه به تاثیر بالای دیابت بر سلامت انسانها، شناسایی عوامل خطر ابتلا برای جلوگیری از اشاعه آن ضروری است.برای اطمینان از نقش مثبت اوریک اسید در بروز دیابت نیاز به انجام مطالعات بیشتری می باشد.در این مطالعه به بررسی خطر منتسب جمعیت در مورد ارتباط دیابت با میزان اسید اوریک سرم پرداخته شده است.
روش ها:در این مطالعه تعداد 1641 فرد غیر دیابتی که بصورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند به مدت ده سال(1383-1393) پیگیری شدند.در طی مدت مطالعه داده های مربوط به متغیرهای مطالعه جمع آوری و در پایان مطالعه جهت آنالیز،اطلاعات وارد نرم افزارSPSS نسخه 16 گردید.برای محاسبه خطر منتسب هیپریوریسمی در بروز دیابت از فرمولهای Levin و خطر منتسب در ارتباط با شیوع مواجهه استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان می دهد که 54.8% افرادی که مبتلا به هیپریوریسمی بودند به دیابت نوع 2 مبتلا شده اند در حالیکه بروز دیابت در افراد با اوریک اسید نرمال 28.2% بود.خطر منسب هیپریوریسمی در بروز دیابت با PARوزن دهی شده با شیوع و پرسنتایل 75 به ترتیب 3.6% و 24.2% محاسبه گردید. با درمان اسید اوریک بالا احتمال بروز دیابت در افراد هایپریوریسمی 24.2% طی دوره ده ساله کاهش می یابد.
نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین اسید اوریک بالای خون و خطر ابتلا به دیابت مشاهده گردید بنابراین بایستی اقدامات لازم در زمینه درمان بیماران هیپریوریسمی انجام شود تا از بروز دیابت ناشی از بالا بودن اسید اوریک خون در جامعه پیشگیری کرد.
روش ها:در این مطالعه تعداد 1641 فرد غیر دیابتی که بصورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند به مدت ده سال(1383-1393) پیگیری شدند.در طی مدت مطالعه داده های مربوط به متغیرهای مطالعه جمع آوری و در پایان مطالعه جهت آنالیز،اطلاعات وارد نرم افزارSPSS نسخه 16 گردید.برای محاسبه خطر منتسب هیپریوریسمی در بروز دیابت از فرمولهای Levin و خطر منتسب در ارتباط با شیوع مواجهه استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان می دهد که 54.8% افرادی که مبتلا به هیپریوریسمی بودند به دیابت نوع 2 مبتلا شده اند در حالیکه بروز دیابت در افراد با اوریک اسید نرمال 28.2% بود.خطر منسب هیپریوریسمی در بروز دیابت با PARوزن دهی شده با شیوع و پرسنتایل 75 به ترتیب 3.6% و 24.2% محاسبه گردید. با درمان اسید اوریک بالا احتمال بروز دیابت در افراد هایپریوریسمی 24.2% طی دوره ده ساله کاهش می یابد.
نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین اسید اوریک بالای خون و خطر ابتلا به دیابت مشاهده گردید بنابراین بایستی اقدامات لازم در زمینه درمان بیماران هیپریوریسمی انجام شود تا از بروز دیابت ناشی از بالا بودن اسید اوریک خون در جامعه پیشگیری کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |