مقدمه: بیوتروریسم، سوءاستفاده از عوامل میکروبی، ویروسی، انگلی یا فراورده‌های آن‌ها به منظور ارعاب یا هلاکت انسان‌ها و نابودی دام‌ها یا گیاهان می‌باشد. تاریخچه جنگ افزارهای بیولوژیک به سالها پیش باز می گردد، در طول سال های جنگ جهانی اول آلمان و در طول جنگ جهانی دوم ژاپن و نیروهای متفقین از این سلاح ها به منظور مقابله با دشمنان خود استفاده کرده بودند. میکروارگانیسم های استفاده شده بیشتر شامل باسیلوس آنتراسیس بودند. امروزه نیز با گسترش فعالیت های تروریستی (منجمله بیوتروریسم)  در دنیا، از جمله در جنگ های اخیر عراق و سوریه، نگرانی ها در مورد سلاح ها و حملات بیولوژیک بیشتر شده است.

روش بررسی: مقاله حاضر یک مقاله مروری می باشد که پس از جست و جو در سایت هایGoogle ،Pubmed  و Googlescholar نگاشته شده است. در جست و جو از کلماتBioterrorism, Bioweapon  و Anthrax استفاده گردید.

یافته ها: باسیلوس آنتراسیس، باسیل هوازی غیر متحرّک مولد اسپوری است که متعلق به خانواده باسیلاسه (Bacillaceae) می‌باشد. با اینکه سیاه‌زخم پوستی شایع‌ترین نوع سیاه‌زخم است ولی نوع تنفسی آن بیشتر مورد استفاده بیوتروریسمی قرار می‌گیرد. تشخیص قوی بالینی و تجویز سریع داروهای ضد میکروبی مؤثر، در تشخیص سریع و درمان مؤثر سیاه‌زخم، از اهمیت اساسی برخوردار است. Ciprofloxacin یا Doxycycline بایستی در شروع درمان سیاه‌زخم استنشاقی به‌صورت داخل وریدی، تجویز شود و تا حاضر شدن جواب کشت و آنتی بیوگرام، ادامه یابد. مدت درمان سیاه‌زخم  نوع پوستی ١٠-٧ روز و نوع استنشاقی ٦٠ روز  می باشد. از آنجایی که در حمله بیوتروریستی ممکن است سیاه‌زخم استنشاقی هم‌زمان نیز رخ داده باشد، توصیه می شود حتی افرادی که در حمله فعلی فقط دچار سیاه‌زخم پوستی شده‌اند به اندازه طول درمان بیماران نوع استنشاقی (٦٠ روز ) تحت درمان قرار گیرند .

نتیجه گیری: کشف سریع تهدیدها و اعمال اقدامات مناسب، می‌تواند از بروز سیاه‌زخم جلوگیری کند. افرادی که در تماس با اشیاء آلوده یا محیط قطعاً آلوده یا مشکوک به آلودگی هستند، بایستی تحت پوشش پروفیلاکسی قرار گیرند. توصیه می‌شود پرسنل پست که در تماس با نامه‌ها هستند و نیز مهندسین تسهیلات پستی، از وسایل و تجهیزات محافظت‌کننده، استفاده کنند. پزشکان بالینی و کارکنان آزمایشگاه‌ها نیز بایستی در مورد علائم بالینی و تغییرات آزمایشگاهی سیاه‌زخم کاملاً هوشیار باشند. از مشخصات بسته‌ها و نامه‌های مظنون، وجود برچسب‌های نامناسب یا غیرمعمول، آدرس غیرعادی فرستنده یا بدون ذکر آدرس فرستنده و ذکر نام شهر دیگری غیر از شهری که نامه از آنجا پست شده است،  می باشد. در صورتی که یک بسته پستی مظنون باشد نباید گشوده شود و تا آنجا که ممکن است حداقل تماس با آن حاصل شود و در نهایت به مراجع ذیصلاح اطلاع داده شود.