چکیده:

سابقه و هدف:

ایران یکی از کانون های اصلی لیشمانیوز پوستی در جهان است. علی رغم تلاش های بی وقفه برای کنترل این بیماری ،بروز آن در مناطق زیادی از ایران افزایش داشته است.این مطالعه برای ارزیابی خصوصیات اپیدمیولوژیک لیشمانیوز پوستی در مهمترین کانون های اندمیک استان یزد ،در مرکز ایران، در سال 1394 انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی روی 150 بیماری  که در سال 1394 به  مرکز بهداشت استان مراجعه کرده بود ند انجام شد.اطلاعات دموگرافیک  و بالینی  بیماران ثبت و بوسیله ی  نرم افزار spss  نسخه ی 23 آنالیز گردید.

یافته ها:

از 150 بیمار،121 نفر (80/2%) در مناطق شهری زندگی می کردند.93 نفر از بیماران (62%) مرد بودند.گروه سنی 21تا30 سال با  18/7 %،بیشترین فراوانی را داشتند.زنان خانه دار بیشترین بروز بیماری را داشتند(22/6 %).(41/3%) از بیماران تحصیلات ابتدایی داشتند. درآمد ماهیانه ی خانواده در بیش از نیمی از بیماران از یک میلیون تومان کمتر بود. بیشتر موارد بیماری در فصل پاییز گزارش شد با 62 بیمار(%41/3). 98نفر از بیماران (65/3%) سابقه ی مسافرت در سال گذشته را داشتند.بالاترین میزان  زخم ها در پاها دیده شد(18.7%).در بیش از نیمی از موارد (52/7%)،اندازه ی زخم بیشتر از یک سانتی متر بود و 82  نفر از بیماران (54/7 %)  تنها یک زخم داشتند.

نتیجه گیری:

اقدامات اساسی از قبیل آموزش همگانی ، و درمان بیماران آلوده با نوع شهری لیشمانیوز بعنوان یک مخزن ،مطابق با شرایط جغرافیایی و حاملین می تواند مفید باشد.