مقدمه: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های مورد غفلت واقع شده در جهان محسوب می شود. هدف مطالعه تعیین الگوی اپیدمیولوژیک در یک دوره ده ساله و نقش شرایط آب و هوایی بر میزان بروز بیماری می باشد.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع اکولوژی بود. اطلاعات افرادی که در طی دوره 92-1383 در مراکز بهداشتی درمانی استان یزد با تشخیص بیماری لیشمانیوز جلدی  تحت درمان و پی گیری قرار گرفته اند و داده های هواشناسی (حداقل ، حداکثر و میانگین درجه حرارت، بارش و رطوبت نسبی ) در دوره مذکور تهیه و از طریق روش های آمار توصیفی و روش همبستگی اسپیرمن و تأخیر زمانی تجزیه وتحلیل شده است.

نتایج: از مجموع 5784 مورد مبتلا به لیشمانیوز جلدی، بیش ترین موارد در بین مردان بود(3/61%). شهرستان های خاتم، یزد و بافق به ترتیب اکثریت موارد بیماری را نشان دادند. حداکثر بروز بیماری در فصل پاییز و در آبان ماه بود. نتایج همبستگی بین فاکتورهای آب و هوایی با بروز بیماری نشان داد، همبستگی معکوس و ضعیف بین درجه حرارت و همبستگی مثبت بین رطوبت نسبی و موارد رخداد بیماری مشهود بود. همبستگی معناداری بین موارد بروز بیماری و بارش مشاهده نشد. نتایج همبستگی با تأخیر زمانی 9،10، 11 ماه نشان داد همبستگی نسبتا قوی و معکوس  بین دما و بروز بیماری وجود دارد و نیز همبستگی نسبتا قوی و مثبت بین رطوبت نسبی و بارش با بروز بیماری وجود داشت.

نتیجه گیری: با توجه به ارتباط این سه فاکتور آب و هوایی با لیشمانیوز جلدی توصیه می شود اقدامات لازم برای شناسایی شرایط آب وهوایی مساعد کننده رخداد بیماری صورت گیرد.