زمینه : آنتی ژن اختصاصی پروستات پلاسما ((Prostate-specific antigen (PSA) یک گلیکوپروتئینی است که عمدتا توسط سلول های سنگفرشی پروستات تولید می شود و بطور عمده در تشخیص سرطان پروستات ارزیابی می شود گروهی از پژوهشگران حضور قابل توجه گیرنده های استروژنی در سرطان پستان را مرتبط با تولید بیش از حد معمول این بیومارکر در این نوع از سرطان می دانند. هدف: این مطالعه با هدف تعیین سطح آنتی ژن اختصاصی پلاسما به عنوان یک بیومارکر جدید برای تشخیص اولیه سرطان پستان انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه Historical Cohort بوده که بر روی 95 بیمار با توده پستانی (43 نفر بدخیم ، 40 نفر خوش خیم) انجام شده است. افرادی که شرح حالی از هورمون تراپی اخیر داشتند و نیز نمونه های مرد از مطالعه خارج خواهند شد. در نهایت داده های این مطالعه با استفاده از آزمون های Independent sample t-test و نیز Exact test در محیط نرم افزار SPSS ver.19 آنالیز شدند. یافته ها: بنابر نتایج بدست آمده، سطح پلاسمایی PSA در بیماران مبتلا به سرطان پستان حساسیت 15/63 درصد و ویژگی برابر با 48/53 درصد دارد همچنین میانگین سطح پلاسمایی PSA بیماران با توده خوش خیم 024/0 ± 047/0 و در بیماران با توده بد خیم 054/0 ± 065/0 بود که با توجه به 057/0 P: ارتباط معنی داری بین دو گروه دیده نشد. تفاوت سطح پلاسمایی PSA بین دو گروه بر حسب هیچ یک از عوامل زمینه ای نیز معنی دار نبود(P>0.05). نتیجه گیری: سطح پلاسمایی PSA یک بیومارکر قابل اعتماد در تشخیص سرطان پستان نیست اگرچه با توجه به شواهد علمی موجود انجام مطالعاتی جامع تر با در نظر سایر ویژگی بدخیمی ها و بر اساس درجه تمایز تومورها برای ارزیابی نقش دقیق تر PSA در افتراق ضایعات نئوپلاستیک پستان ضروری بنظر می رسد.

واژه‌های کلیدی: آنتی ژن اختصاصی پروستات، سرطان پستان